Sabahtýr, pencerede hiç kimse yok.. yoktan tedirgin eden bir durum.. içerde her zamankinden fazla bir sükun! evde deðilseler kapý neden açýk! elinde pilli arabayla ufaklýk “-babamdan mektup geldi!”diyor Muratçýk
“annesi”ni soruyorum “odasýnda” diyor o cývýltý, ý ýýh?; koþuyorum.. kimseden ses-seda duyulmuyor “Arzu Ablaaa!..” iki gözü iki çeþme “-ablasýý” sarýlýyor, býrakmýyor; aðlýyor, katýla katýla aðlýyor “eski kocasý oðlunu götürmek mi istiyor” (oðlunun vesayeti zaten babasýndaydý, “çocuk parasý” alsýn diye babasý) “demek oðlunu alacak” öyle bir bakýyor ki.. öldürüyor.. meðer ben kimseyi aðlar görmemiþim.. çaresizlik.. bedbahtlýk.. can yakýcý “-bir þey sorma” diyor “bir þey sorma ne olurrr” kýyamýyorum.. susuyorum
“yoksa birleþecekler mi” ama.. imkansýz.. imkansýz bir þey bu sonra “devrimci n’olacak..” “demek alamancý oðlunu alacak..” allak-bullak oluyorum benim de ona iki çift lafým var olacak “-neden” o haykýrýþ, “bücür” bedenimden “-neden?” isyanýmý haykýrýyorum,
Fatma teyze zar zor anlatýyor “Muratýn babasý mektup yazmýþ düðünde kaza olmuþ, damat aðýr yaralýymýþ Muratýn büyük amcasýnýn oðluymuþ” bir þey anlamýyorum; geri dönüyorum
“Muratý almayacaklarsa” Arzu abla tam karþýmda sarýlýyor katýla katýla nasýl da aðlýyor teselli etmeye çalýþýyorum “beni de aðlatacaksýn yapma Arzu ablam “-deli kýz..” diyor anlamýyorum ya da anlamak istemiyorum her an her yerde oluyor kaza “þükür” “ölüm yok ya ucunda”
Resim; Akseki
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.