Muhtacým sana sýcacýk nefesine
Kýzýyorum kendime
Ellerini býrakmasaydým keþke
Mühür vursaydým dilime
Vazgeçirmek için onca dil dökseydim
Suskun kaldým gururum engeldi
Çok zaman oldu içimdeki maviler donalý
Pembe düþlerimi hasýr altý edeli
Son umut treni de gitti
Açmýyor bahçemde yediveren gülleri
Kendim seçtim bu yalnýzlýðý
Taþýyamadým aþkýmýzýn sorumluluðunu
Geceler sancý oldu iþledi içime
Gözlerimden yaþlar eksilmedi düþündükçe seni
Ne kadar zaman geçti bilmiyorum
Aylar asýrlarý devirdi
Sana olan özlemim hiç bitmedi
Çünkü sen özlemin içinde yaþadýðým mutluluðumsun
Seni anlatýyorum bilen bilmeyene
Sözcükler yetmiyor
Kelimeler kifayetsiz kalýyor
Hep bir yanýný eksik anlatýyorum
Hayattan hiçbir beklentim kalmadý
Aslýnda seni deðil
Umutlarýmý yarýnlarýmý kaybettim
Güneþ doðmayacak artýk eskisi gibi
Hani söz vermiþtik birbirimize
Hep yanýmda olacaktýn
Ya da ben öyle sandým
Ýyi günde kötü günde ayrýlmayacaktýk
Ben bu ayrýlýk acýsýný yaþarken
Birgün döneceðini düþünerek
Kapýsýna kilit vurdum yüreðimin
Kalbimde kimselere yer vermedim
Sana bu satýrlarý
Soðuk bir kýþ gecesinde
Mum ýþýðýnda yazýyorum
Beyaz bir sayfada gözyaþlarýmla
Yönlendirdin her satýrda beni
Gözlerimin önüne getirdim seni
Gerçek bir hayale dönüþtü gördüklerim
Hayal kýrýklýklarým çarparken duvarlara ...
Refik
10 . 04 . 2017
Ýstanbul