"Ben Ýnsan;
Ýki Bacak, bir-çift El, Tek Kafa.
Acý bilmem-yenilmem,
kendimden baþkasýna
düþmanýmdýr ben!
Ben Ýnsan;
Çalarým, yerim Hakkýný baþkasýnýn,
Hakkým yapar-affederim kendimi.
Paylaþacaðýma Barýþ gibi,
seveceðime Kardeþ gibi,
baþkasýný suçlar,
Sürü halinde yaþar,
Çýkarýma bakarým.
Ben Ýnsan;
Korurum yalnýz Kendimi,
Kendi mgilleri.
Bana karþýdýr Diðerleri.
Baþkalarýný tenkit eder,
dahada çalýþýrým "Ben" olmaya,
bakmam Aynaya.
Ben Ýnsan;
düþünürüm yalnýzca kendimi.
Yarattýðým için Dünyamý
ben deðil, baþkalarýdýr "Diðerleri".
Ben,
beni seven,
benim gibi,
Hayvan Neslinden gelen
Ýnsan-Oðlu-Ýnsaným.
Görür-duyar-hisseder-tadar-konuþur,
düþünürüm ama anlamam,
öylesine varým.