Şu Eski Kol Saatim

Þu varoþ sokaðý sýrtýmdan
Yürüdün kýraðý pabuçlarla
Kýþýn aklýný aldý adýmlarýn
Koydu güneþin kasýklarýna

Þu eski kol saatimin
akrebi, yel deðirmeni
tank mermisi gibi düþsüz
Aydýnlýðýn kara feneri

Þu ölümsüz yaþayýþýmý
inandýrdým çiçeklere
Anlattýlar hayvanlara
bana
"körsün" dediler.
Tavþanlara baðýrdým
Hýrladým kelebeðe
Papatyanýn gýrtlaðýna
çöktüm iki elimle
eðildim yapraklarýna
dedim ki "ben insaným."




Sosyal Medyada Paylaşın: