Durdum saza vurdum düþümün tohumlarýný ektim suya kana kana yine de büyümediler. kýrdým prangasýný tek celsede þu saðýr dudaðýmdan, Duydum bize küsmüþler, bir daha yürümediler.
Ahýný al göðe göm küsme bize ey yar düþüm. Þu Dünya’da soyut olan hiçte yoktur baþka eþin. Sen gel akla gir bedene yoksa ruhum kalýr öksüz Gel orman ek yaðmurlara yarýnlarým büyümediler.
Güneþ ve ay hepsi ayný sen yok iken bu akýlda Doðanýn boynu bükük çiçekler hiç büyümediler. Sen yeþert biz garibiz sensiz yarýn bir savaþtýr. Barýþý sevgi düþten doðar, bu mankurtlar bilemediler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
drathan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.