KAYIP HAFIZA....
Kelamlarýn þoförü olmaktýr muradýmýz,
Lakin,
Kalem nerede, hangi þerite akýtacak meramýný,
Sað þeritte aklýn, sol þeritte duygunun mahallesinde mi seyir alýr ömür yolcusu.
Bana bir þey söyle ey zahm-ý nihan!
Öyle bir kelam eyle ki, ya heyecanýn tufanýnda yahut durgunluðun çölünde akayým artýk.
Ýçim yar, içim, hem çok karma ve hem de çok karýþýk, bu seferi izbede,
Ben, nerede sollamalýyým aklý,
Ve nerede saðlamalýyým duyguyu söylesene bana.
offf..offf...
Kurtulmalýyým bu izbe-i rezillikten,
Kendimde saplanýp kaldým , kendimden bir geçemedim þu dem-i gamda.
Kendimden geçtim desem , baþkasýna geçiþ vermiyorum her seferimde.
Zikzaklarým , frenlerim , dur kalklarým, boþlamalarým, patinajlarým ömrü zar-u zar ettide , býrakmadým baþka bir yolu bir baþkalarýna...
Sýr kelamlarýn suskunluðunu taþýyan yolcuyum belki,
Belki de suskun kelamlarýn sýr yolcusuyum , kimbilir.
Belki hiç sýr deðilim, yitirdiðim hafýzayý anýmsayacak olursam bilindik bir kelamým belki de.
Ama þimdi için,
Kayýp hafýzayým ben, biliyorum
Gözyaþlarýndan boðulan,
Hýçkýrýklarla tekleyen ,
Ýte kalka giden,
Ezber usulünü hatmetmiþ,
Kendi þeridinden çýkmýþ , baþkalarýný tehdit eden ,
Geçmiþten hep nakarat duygularýn ,
Bilindik ve bilinebilen bir kazanýn kurbaný,
Kaybettiðim hafýzayým maalesef....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.