kaný bozuk cümlelerin sarnýcýnda biriktirdim gözlerimi anne ne olur affet imlâ hatalarýmý
masal yorgunu düþ(üþ)lerimin terkindeyim yine karanlýk sulara d’okunmuþluðum çürütüyor avuçlarýmý. ve yine kýzýllara bürülü öfke kusan bulutlardan geçiyorum anne, kuþatýlmýþ korkularýmý peydahlýyor kara toprak. ve hep topraðýn kokusundan tanýyorum seni. saatlerin yýldýzsýzlýðýma kurulmasýna inat ritm-i üryan gecelerce sayýkladým bakýþlarýný. öyle ki karanlýðým yavuklu etti sensizliðimi kendine.
bu þehrin göðünde hiç ýþýk yok ki durmaksýzýn kanýyor sana sürgün yanlarým. kabuk baðlayamayan yaralarýmýn eþgali sanki soluðunun sonuna gelen bahar gibi. "say ki, kokunla iþlediðin mendiller de kurtaramayacak beni."
göðsüme düþen salaný hiçe sayýp, ezanlarla kýna yaksam saçlarýna ya da adýmý fýsýldasam sað kulaðýna üç kez, öper misin gözümün yaþýndan yine anne. Yusuf kuyularýna gömülen yetimliðimden çýkarýr mýsýn beni ?
.....
emel güneysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
..güney_su.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.