“hadi gözün aydýn” diyor, arzu abla “hadi gözün aydýn!” “o burada” kalbim göðsüme sýðmýyor o anda “yemin et” dedim “git kendin bak salona” þimþek gibi yöneliyorum kapýya anýnda kaldým, nasýl giderim.. saðda solda ondan bir þeyler arýyorum..
yine baþlýyor iteleyip kakalamaya ayak diredim.. “asla!” olmadýðýndan emin olunca da bin tedirginlikle salona girdim ama içeri giremedim açýp bakýyor beni zorla içeri sokuyor “yok” diyor; þükrediyorum
Arzu abla baþlýyor anlatmaya “gözlerime bayýlýyormuþ” “yürüyüþüme vurulmuþ” “ilk aþkýymýþým” “her an aklýndaymýþým” “-neredeymiþ bunca zaman” diyorum, “-kendisine sorsana” diyor.. bu defa beni kendi odasýna týkýyor..
bakýyorum saða sola yine “yok” þükür.. þimdi bu zik-zaklarda kalbim duracak Arzu ablaya yine de teþekkür önce “geldi” diye sevinçlere boðuluyorum sonra inþallah gelmemiþ olsun diye dualar ediyorum “haydi herkes sevdiðinin adýný çaðýrsýn” aðzýný açmadan avazým çýktýðý kadar baðýrýyorum “mutluumm!” “aþkýmmm!” “canýmmm!” kahkahalara boðuluyor çatlak! dayanýlýr bir durum deðil bu yeter; iyi olsun da Mutlu!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.