''Bitmedi'' Deyin
’’Yýkmadýlar’’ deyin doðduðum evi
Üç-beþ metre koridoru
Ve merdivenlerini.
Ýlk adým sevinçlerimi,
Büyüme telâþýmdaki paniði,
Kireç beyazý duvarlarýna,
Nakþettiðim hayallerimi...
’’Kesmediler’’ deyin iðde aðacýmý
Bilmiyorlar hayatý nasýl kokladýðýmý
Tanelerinde sýrlarýmý,
Dallarýna bir bir
Gülüþlerimi astýðýmý...
’’Yakmadýlar’’ deyin plastik bebeðimi
Sevgimi sunduðum taþ kesilmiþ ellerini,
Ýlk anne verimliliði
Vicdanýmýn filizlerini...
Duruyor mudur kelebeðimin minicik mezarý?
O toprak ki gözlerimin ýslattýðý
Böyle mi oluyordu çocuklarýn,
Ölümle tanýþýp, sabýrla tokalaþmalarý?
Yok...yok bilmiyor...
Anlatmýyor siyah-beyaz fotoðraflar herþeyi
Nerede, neler býrakýlýp gidildiðini...
Þimdi sokaða atsam kendimi,
Oyunlar oynasam...
Ayýplamazlar mý beni?
Nerden bilecekler,
Hayallerimin kurulduðu yerde kuruyup gittiðini
Nerden bilecekler,
Umutlarýn uçurulduðu rüzgârlý tepeyi
Dünlerin,
Düþlerin,
Saflýðýn,
Çocukluðun bittiði yeri...
Özlem Pala
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.