Ve artýk seviþmelerimiz dahi acý veriyor bana Sýrtýný dönünce Arkamdan konuþuyorsun mesela Ýnce belli kadýnlar doluyor masanýn etrafýna Raký içiyorsun Yanýnda beyaz peynir Ve çok çabuk sarhoþ oluyorsun Ve unutuluyorum eski bir eþya gibi Tavan arasýnda Islak Ve nemli Gitmenin en acý tarafýna yeniliyor kalbim Çok çabuk döküyor yapraklarýný üstüme eylül
Bembeyaz bir kefeni andýrýyor artýk þiirlerim Ölümümden önce Yazdýgým son satýrlarým olsa gerek Bugün ben yine çok üþüyorum
Hem gidecek yerin yok demiþti ya bana þairin biri O halde bu bir þiir deðil Vasiyetimdir size Beni þiirlerime gömün Ve gidin Bir tek o çok sevdiðim papatyalar aðlasýn ardýmdan Birde onlar çok sevsin beni
Belki orda ruhumu ýsýrýrým Ve üþümem bu kadar...
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.