Ben bir son bahar kadýnýyým. Saçlarým kýzýldýr mesela. Ve hüzünden çalmýþ adýmý sararýp ordan oraya savrulan yapraklar. Ondandýr ki; Pek anlaþamam baharla. Sabah güneþ, Akþama yaðmur havasý, ve akar göz yaþlarým Nisana. Terkedilir bir kadýn yolun baþýnda. Ve adam hiç sevmemiþtir aslýnda. Yaþlanmýþtýr hayat, yorgundur zaman, Yalnýzdýr akþamlar.. Akþamlar ve ben, ne çok benzeriz birbirimize. Karanlýk, Yorgun ve nemli.. Aslýnda bahar da bahane þiirler yazmaya. Gelip geçici aþklar yaþamaya. Lakin, ben eski kafalýyým biraz özentim var ömürlük sevdalara. Ve eski þairler nasýl severdi bilirsiniz. Ah! o eski kadýnlar ne güzel bahardý. Ve ne çok sevilmiþlerdi kimbilir?
Ve þair derki bana. Sevmek eskidenmiþ güzelim. Çok geç artýk! Vakit çok geç...
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.