boynu bükük cümlelerim akl-ý selim bakýþlarýma öykünmekten geri durmuyor hiç ihmalden intihara bürünmüþ gözlerim arasa da seni nemli kaldýrýmlarda daraðacýnda sallanan sadece gözyaþým deðil sebepsiz yere çaresizliðe eðilen avuç içlerimden sor beni
omuzlarýmýn yalpalamasý benim suçum mu kanatsýz serçeler öptü senli an(ý)larýmýn alnýndan ve teninden vazgeçti dudaðýmýn tebessümü ki gözbebeklerin vardý en koyusundan, göðsüme mühür yaptýðým bir de saçlarýmýn karasý sað omzunda
þizofrenliðine müptela bir sevi sýzýyor parmaklarýmdan þimdi nisan yanýmda gri bulutlar seviþiyor durmaksýzýn kafam, ölesiye dumanlý olmayýþýna hem bilmezsin ki sen güneþi elinden alýnmýþ çocuklarýn üþümesini
belki anlatýrsýn beni, gözlerinde koþuþturan ceylanýmsý düþlere geçmiþ zaman dilimlerinde dillenir kelimelerin bulutlarýn çatýk kaþlarýna aldýrýþ etmeden yaðmurlarý giydirirsin yüreðine belki de olasýlýklar dahilinde imkânsýzlýða kafa tutar, yeniden unutursun beni
.....
esmer bakýþlarýnýn asaletine sýðýndým yine söylemene gerek yok ben de biliyorum katledilen ömrüme gelmeyeceðini ki senden yana hep ketum bu rüzgar kokunu bile yasakladý ciðerime yüreðimi yasladýðým dað yamaçlarý bile toz bulutu þimdi senden geriye kalemini kendine köle ettiðin ruhu kangren olmuþ beyaz sayfalarým kaldý sadece
emel güneysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
..güney_su.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.