MAVİLER KARIŞMAZ BİRBİRİNE

MAVÝLER KARIÞMAZ BÝRBÝRÝNE

Soðuk bir þehirde yaþanýr zor zamanlar.
Ve yerleþir ayrýlýðýn aðýrlýðý içime.
Anlamam bu telaþ, bu kaygý neden?
Çocuklar her zaman erken büyürler.
Nedir bu tez canlýlýk, bu acele neden?
Çocuklar, çocuklar her zaman erken büyürler.

Oysa büker boynunu mor sümbüller, lavantalar, menekþeler.
Ve direnir, mevsimlerden bir bahar yüreðindeki soðuða.
Ki çiçekler, topraðýn sevincinde açar ancak.
Uyanýr için için uyuyan toprak Ege’de, uyanmaz senin yüreðinde.
Lakin gör þu çiçeklerin hâlini, çevirme gözlerini portakal çiçeðim.
O çiçekler ki, daha dillendirecekler adýný koylarýnda Ege’nin.

Kaldý ki üþür insanýn yüreði bir nisan ayý.
Ve titrer savruk bir konuþmada kelimeler.
Þefkat ve merhamet ya zaman, þefkat ve merhamet.
Yoksa lisaným lal bir kardelen gibi yalnýz düþecek.
Ve tükenecek direncim soðuk bir bakýþýn gölgesinde.
Umut ve metanet ya gönül, umut ve metanet.

Kardelenler, sonlarýný bilerek düþer topraða,
Görmeden diðer çiçeklerin rengini solgunca düþer.
Ki belirirken gözleri uzak bir ufkun üstünde,
Býrakýrlar asilce bir aydýnlýða canlarýný.
Bekledikleri bir anda düþer kardelenler,
Tarifi imkânsýz acýlarla düþer.

Þimdi bir sýzýnýn içinde büyüyen hasret,
Koþar adým yaklaþtýkça uzaklaþan gök kuþaðý
Ve aylarca bir telaþ baharý bekleyen kuþlar
Söyleyin, lavanta çiçeklerini sevdiðime ne zaman sunarým?
Ve ne zaman karýþýr maviler birbirine?
Karýþmaz maviler, uzaklaþtýkça gözlerimin önünde bir bahar.

Ki hemen uzaklaþadursun bir bahar,
Ansýzýn gelirim yine de nisan yaðmurlarý gibi.
Bir ülkeyi boydan boya aþarak çýkarým karþýna.
Taþýrým yüreðimde hýrçýn bir ýrmaða benzeterek seni.
Ve söylerim sevdiðimi bir çýrpýda gözlerine bakarak,
Sürüklenirken yüreðim, acýyla sýrdaþ bir ýrmaðýn taþkýnlýðýnda.

Hâlbuki bir dað köyünün giriþinde toplanýr köylüler.
Ve çocuklar eðlenir bir okul bahçesinde.
Köylüler, köylüler görmez güzelliðini benim kadar.
Ýnceden erir bir kar.
Ve süzülür güzelliðin inceden.
Çöktükçe yüreðime solgun bir kardelenin acýsý.

Ne olacak þimdi sensiz yarýnlarýn akýbeti.
Nisan yaðmurlarý ne zaman dinecek yüreðimde.
Ve ýslanacak çocuklar, sýrýlsýklam kalacak düþleri.
Ben ne zaman döneceðim eve.
Sen ne zaman geleceksin yanýma.
Gelmeyeceksin bilirim, maviler karýþmayacak birbirine.

Ýzmir’in bütün koylarý, gökyüzü, tüm maviler.
Tanýk olurlar bir akþam acýlarýma.
Baktýðým yüzlerde seni ararým.
Sürerim izini, yalancý gözlerde yabancý yüzlerin.
Vakit yine gece yarýsýný geçer.
Ve karýþmaz, karýþmadý maviler birbirine.

Lakin acýtýr ruhumu asiliðin.
Depreþir çýkmazýnda bir dað köyünün.
Ve kara da olsa gelmez bir haberin.
Yüreðimde can solar; bir can düþer siyahýna aðýnýn.
Ah bir istesen, bir istesen portakal çiçeðim.
Ýstemezsin bilirim, karýþmaz maviler birbirine.

O þehrin meþhur soðuðu ve kan aðlayan yüreðim.
Bu yýl da erken büyüdü, daha da büyüyecek çocuklar.
Ah lavanta çiçeðim, söyle þimdi kime gideceðim.
Ben esiriyim bir mavinin gönlüme ne diyeceðim.
Ve masmavi bir demetle bekleyeceðim seni.
Kavuþmayacak maviler, karýþmayacaklar birbirine.

Ne gariptir uzun sürer yolculuklar.
Çalar bir araçta batýdan doðuya Kafkas türküleri.
Ve çalar, doðudan batýya Ege türküleri bir diðer araçta.
Kýsalýr mesafeler önce, sonsuz mesafeler girmeden aramýza.
Ki bir bilsen yaþadýklarýmý portakal çiçeðim.
Bir dað köyünde sessizce ölesim gelir.

Mor sümbüller, lavantalar, menekþeler.
Ve durulmaz, karþý konulmaz zarafetin.
Gelmeyin bugün üstüme, iyileþmem çok hastayým bugün.
Ruhumun en derin yerinde aðýr yaralar taþýyorum.
Mor sümbüller, lavantalar, menekþeler; sevinmeyin boþ yere.
Karýþmayacak maviler; maviler,karýþmaz birbirine.

SONER ALTUNDAÐ
Sosyal Medyada Paylaşın: