Vişne Reçeli

Bütün þiirlere küstüm
Yazgýsý palyoçolara benzeyen
çokomel kaðýtlarýna sarýyorum acýlarý mý
Burnum uzamasýn diye
Üç beþ karalama yapýyorum
fesleðen kokulu gölgemin üstüne
Çocukluðumdan bir mektup tutuþturuyorum elime
Dipnot düþüyorum yalnýzlýðýmý..

Küf kokulu adamlar gelip geçiyor önümden
Sonra kuþlar
Sonra her adým baþýna
bir yaðmura dönüþüyorum
Islak ürkek bir martý yavrusu gibi..

Küçük bir kýz çocuðunu alýp emziriyorum
Duvarlara yosun kaplý
bir denizin ellerini çizer gibi
Her köþe baþýnda
yaðmurun ayak izleri
Çýplak
Çýrýlçýplak ve soðuk!

Yeþil gözlü esmer bir adam
Viþne reçeli uzatýyor dudaklarýma
Ve yorgun bakýyor gözleri
Karnýbahar piþirmiþ ýslak kadýnlara..

Artýk zamandan çaldýðým ne varsa
hepsi hatýra defterimde
Ve masa üstü tövbelerim
Hepsi çekmecemde

Yazgýsý tozlu raflardan kaldýrýmlara adanmýþ
Ýllagal bir yaðmurun
sessiz çýðlýklarýyým þimdi
Düþün ki
Zaman geçti
Çok zaman geçti
Martýlar öldü
Ve unutuldum..

Ve ben hala
Esmer dudaklý bir yalnýzlðýn bel kemiðini seviyorum
Bunu anlamak hiç zor deðil...

Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: