EN SAYGIN LEKESİYİM MERHUM AŞKIN...

Zan altýnda tüm hükümler,
Zannýmca tekelindeyim aþk denen rüyanýn:
Bir yürekte saklý bir de el yazýmda
Naif bir týný zikredilen,
Gölgelerden uzak benliðin en derin acýsý
Yine kerameti kayýp bir i mgede,
Satýlmýþ bir cümlede
Hele ki o kaygan zeminde
Ýfrata kaçmýþ aþklarýn kehaneti.

Bir dirlik bir de yok bildiklerim;
Suretimde her daim çökkün bir tebessüm
Kan(a)dýðýmsa yalan bir arya,
Arýndýðým artýk hangi yürekse
Yine Mevla’mýn sunumunda açtýðým o rahle:
Ýklimler biriktiriyorum sayfalarýn cüretine yenik mizacým,
Sarýp sarmaladýðým ölümlü hükümlerin de
Erdiði mertebe.

Sandýkça sandýða týktýðým ne çok delil;
Zannýmca yalan olsa da kulaðýma gelen
Ýnanmayý her dem maharet bildiðim.

Geçitlerde kaybolmak bu olsa gerek
Hatta yolun karþý pervazýnda çarpýþtýðým muteber
Bir gönül:
Açýk mý kapýnýz, demeye meyyal bir kâfir
Densiz yüreðin de mademki kalmadý mecali
Ölümüne sevip gömdüklerim,
Hüznü küredikçe,
Sarmalýnda teðet geçtiklerimin de hicabý
Ýle yüklüyüm.

Kerelerden geçtim geçeli,
Senli benli cümleleri unuttum unutalý
En saygýn lekesiyim merhum aþkýn,
En diri heceyim de iþin aslý,
Karalara bürünmüþ cahil benlik;
Beyazdan nasiplenmiþ olsa keþke dediðimse
Gün gibi aþikâr bir söylemde:
Yine su akar bulur yolunu kehanetinden arakladýðým
Bir name tadýndayým bu gece.

Sevdikçe dirileceðini umut ettiðim ölü doðmuþ çocuklarým
Her bir þiir yine kanatlarýmda kýrýk bir yürek sesi
Her dem vakti,
Her densiz kelamda ramak kalmýþken mutlu sona,
Ya, cebelleþtiðim münafýk ritmi
Hayat denen perdenin de tek yolcusu:
Ýhanet kadar sýradan,
Elem kadar dokunan usul usul,
Ahengini içtiðim bir þarký kadar da uysalým bu gece.

Satýlmýþ þiirlerin paslaþan aryalarýnda
Gönül rotamýn da girizgâhýnda ölmeliyim
En derin hüznü milat bilip
En sýð yürekten dahi kovulup
Rahmetin kapýsýna dayandýðým
Ýlahi Aþkýn dinginliðine bandým hüznü.







Sosyal Medyada Paylaşın: