küçük bahçesiyle
müstakil bir evimiz olacaktý
dalga sesine yakýn
yeþilden maviye uzanan bir koyun
sakin yamacýnda
bana kýz bebe verecektin
kendine oðlan
böyle sümüklü sümüklü koþturacaklardý
yeþillenen bahçemizde
dört mevsim mutlu olacaktýk
ilki de bizim olacaktý baharýn
sonu da
sonu mutluluk olan her kapý
açýlacaktý ardýna kadar.. el ele tutuþtukça
boðazýmýza kadar biriken ne kadar acý varsa
kusup, zaman denilen mevhumun di li yakan geçmiþine
basacaktýk kilidi...gözümüzü kýrpmadan
sen Sezen dinleyecektin
ben
yaþýný yüzdürdüðü kayýðý çalýp hisar dibinde
Marmaraya gömecektim gözlerini
Nilgün anýsýna
ne küçük bir evimiz oldu
çatýsý akan
ne yeþilden bahçemiz
ne de hayallerimiz
bir dua kaldý avuçlarýmýzda
kabulü bekleyen bir kuru dua
öyle soðuk
öyle üþümüþ..