martýlarýn küstüðü bir çöplükte
göz ile
yaþýnýn birbirine uzak düþtüðü
çýðlýðý kesik bir yalnýzlýk bu
sen bilmezsin
hem sen
nereden bileceksin
kuþlarýn her göç yolunda
kurban diye ardýnda býraktýðý tüylerin
hafife alýnmýþ aðýrlýðýný
þimdi ben
býraktýðýn uçurumdan ruhumu çýkarýp
bir cevizin gövdesine yasladým
yarým býrakýlmýþ ne kadar hayalimiz varsa
tek tek kuruyorum
bir mavinin sonsuz ufkuna
inanmýyor musun
martýlar
ve terk ettiði göðe sor
bir de
dilin dönerse
bana.