EZKAZA GÜLÜM/SERİM HANİ…

Seçmece ölümlerim var;
Derinde üþüyen þiirlerim bir de.
Elin aðzýnda bolca kelam;
Ýçi boþ, desem neye yarar?

Hayatýn adliye koridorlarýnda
Hýnca hýnç hezeyan,
Oldum olasý öfkeli mübaþir,
Hele ki o ince uçlu kalem;
Çýt kýrýldý/m diyecekmiþçesine.
Biraz da çýkacak karar:
Ya gideceðim ya da gittiðimden bu yana;
Sus payý tüm söylemlerin sakýncalarý
Nasýl da akla zarar:
Konuþmak desen,
Hâþâ Tanrým,
Hele ki susmuþsan yýllarýn gölgesinde.

H/iç koridorlarýmda bolca adrenalin;
Koþu bandýnda ömrün bolca tükettiðim;
Hele ki yok mu iç döküntülerim…
Kara’dan þiirler:
Hüzün mahsulü her biri,
Ýnce’den deyiþler:
Kim bilir neyin efkârý?
Hazan balyalarýnda tutuklu i mgelerim:
Tehir ettiðim ölümlü düþlerimde mi
Bana öngörülen zulüm’den kasýt?
Oysaki demin tükettiðim
Biriken hezeyanlarý:
Günde üç vakit,
Doktorun emri.
Sabah, öðlen, akþam:
Ýpe sermeliymiþim gönlümün incilerini.

Yetmez oysa
Ne üç ne beþ,
Her saatin saklý tek þifresi sadece hüzün:
Kâh tükettiðim çoðunlukla tüketildiðim.
Ezkaza gülüm/serim hani,
Ne olur, bari onu çok görmeyin.


ÞÝÝRÝN HÝKÂYESÝ…

Geç tanýþtýðým bir kalem ve hayran kaldýðým bir yürek sesi.
Ruhun þad olsun Didem Madak.

MUTSUZA KÝM BAKACAK?

"iki sigaram kaldý bu gece için maviþ anne
iki muhabbet kuþum.
iki kendim varmýþ maviþ anne
biri benmiþim, biri mutsuz
ben ölürsem maviþ anne, mutsuza kim bakacak?
dünyaya bile bir dünya anne lazým.
biri sen ol maviþ anne, biri ben.
dünyanýn bütün sabahlarýna iki bilet al da
birlikte gidelim maviþ anne
bana da kendi serüvenimden bir yer ayýrt,
þefkate söyle o da gelsin.
özledim onu, o da gelsin saçlarýma dokunsun
bilir misin, büyüler bile ninniyle büyür
temiz kokan pazen gecelikler, þehriye çorbasý...
hepsi, hepsi ninniyle büyür.
bilir misin maviþ anne?
ben çekildiðim her fotoðrafta
defolu bir kelebek gibi çýkarým.

mavi kareli gömleðiyle hatýrladýkça babamý
kýrpýp kýrpýp fotoðraflarý, döküyorum baþýmdan aþaðý
sanýrým ben assolist oldum maviþ anne
þimdi mutluyum
geçmiþini mi yok ettin kýzým diye soran
bir babadan kurtuluþumu kutluyorum
babama söyle, o gelmesin maviþ anne
birileri mutsuzsa, mutsuzlara nergis yolla,
bir kýrmýzý battaniye,
onlara bir mutluluk çadýrý yolla
sonra belki, ben de gelirim

kuþlarýmý da býrakayým gitsinler
dýþarýda ölürler mi sence
postacý mektup bile getirmezse onlardan
ben bir anne gibi aðlarým sonra
býrakmayayým, gitmesinler bari maviþ anne
ölürler yazýk dýþarýda!
onlar birer yýldýz olursa
biri mavi, biri yeþil
ben onlara bakarým maviþ anne.

kalbimi de büyüttüm sonunda
artýk bazen gözlerime týrmanýp bakýyor sokaða
kirpiklerime tutunuyor, o ince parmaklýklara
öyle çok büyüdü yani, görsen þaþarsýn.
kalbim sanýrým büyüyünce
sokaklarda aðlayan biri olacak
rezillik yani maviþ anne!
kalbim komik kaçacak
kaçmamasý için sen en iyisi kalbime de
benim serüvenimden bir yer ayýrt
aman, mutsuz bir yer olmasýn!

iki sigaram kaldý bu gece için
yüzyýl yetecek çocukluðum,
iki muhabbet kuþum,
biraz da ateþim var.
dua ediyorum ateþe
vazgeçsin diye beni yakmaktan bu gece
dünyanýn bütün sabahlarý için iki bilet al maviþ anne
aman umutsuz bir yer olmasýn!

iki kendim varmýþ maviþ anne
biri benmiþim biri mutsuz
ben ölürsem maviþ anne, mutsuz için
dünyanýn bütün sabahlarýna bir bilet al.

DÝDEM MADAK





Sosyal Medyada Paylaşın: