adı yok*

yalnýzlýk kadar lâl; gözlerim...

gözlerime þehir birikti,
dokunsan yaþlar akacak, kalabalýklar misali.
çöl yaðdý gökten,
kana susamýþ toprakta fidanlar,
susuzluktan, göç mevsimine kanat çýrpan;
yorgun bir kuþ gibidir artýk...

birikti gözlerime; þehir / ve
þehre dair her þey satýrlarda,
týpký bir hüznün resmi geçidi gibi,
þahmaran nöbetleri geçirmektedir.
ey; gözlerine, naðme okuduðum güzel,
istanbul seni sayýklarken,
sen kim bilir, hangi rüyalarda uyuyorsun...

rüyalar ki; içinde binbir rüya.
gece ki; âfet-i devrân karanlýk.
sürgün ki, en çok galebe çalan yalnýzlýk.
âh; kirlenmiþ adýmý kazýyorum duvarlara,
yani o dibine çöktüðüm,
zaman zaman tükürdüðüm,
en çok yalnýzlýðý anladýðým duvarda;
yüzleri görmüþtüm ya hani: anlamsýz,
duyarsýz ve o hiç bilmediðim,
gölgelerinin peþinde yitip giden suretler gibi,
anlamsýz baþlar gördüm,
baþýnýn içinde kaç baþ kesilmiþ...

az kaldý bu þehirde adam gibi,
rüyalardan kaç yorum çýkartan yûsuf.
deryâyý bir dalýþta geçen yûnus.
gökyüzünü suya boyayan ressam.
tanrýlarýn kentinde; tanrýsýz,
sýrça bir sarayda dizleri üstüne çökmüþ,
gözleri arþa kenetlemiþ âdemleri bildim.
yakarmayý unutmuþ dilleri, kömür.
dokunmayý unutmuþ elleri, çöl gibi.
yorgun bir kuþ yuvasýna benzerdi kimsesiz evleri.
kalmamýþ yani bu þehirde hiç bir þey, aslý gibi...
bir tek kendine benzer yalnýzlýðým,
adý konulmamýþ rüyalardan âsûde...

11.ekim.2007
mustafa nazif

fotoðraf çekimi: mustafa nazif

* "candîde " isimli kitabýmýn, arka kapak þiiridir.
kitap hakkýnda detaylý bilgi için: www.mustafanazif.com


Sosyal Medyada Paylaşın: