“yoksul öpüşler”

kar düþtü kömür, rengi saçlarýma
yokluðunda yüzüm, bir garip aðlýyor...
dert ile nasýl aþýk ettin, kendine
ölüm giydirilmiþ, bedenim sýzlýyor...

paslý raylarda, içim ezildi
düz yolda ayaðým sekiyor...
seni, tutamayan eller cezalý
düþleri, üþüten kýþým gitmiyor...

gündüzüm karanlýðýmda
karanlýðým, ýþýðýna koþuyor...
bir garip hal, baþýma bela
susuþun, nasýlda ciðerimi yakýyor...

alevler içinde yüzen gönül
su içinde çýra, gibi yanýyor...
bir gülüþ, asýlý kaldý duvarda
hergün yoksul öpüþler sunuyor!..

Ýlknur Köknar(Sokak Kaçkýný)
Sosyal Medyada Paylaşın: