þah damarýmdan sýzan kanýma yaðmurdan elbiseler dikip her kuþun kanat çýrpýþýný âhlarýma gölge eden ya da gece yarýlarýnda sayýklamalarýmýn koynuna girip sesimle seviþen sen deðil miydin..
adýnda kaybettim bu þehri hüzünlerin sessizce kalbime baðdaþ oturduðu vakitten beri sadece kül tablalarýný taþýran izmaritler biriktirmiþtim tenimde oysa tenim ki yüreðimden baðýmsýz idi
süregelen kaçýncý mevsim bu olmayacaðýmýza ki sadece ellerimin ýslaklýðýyla dokundum gözlerine umrumda olan bir tek onlardý çünkü þimdi ise gözbebeklerin yeni hayalleri kundaklýyor kurþuna dizilmiþ tebessümlerimi ezip geçerek ve sen tespih tanelerinden de sorabilirdin konuþmadýklarýmý imâmesinde bilmem kaç öfke biriktirdiðim þiirlerimi
parmak aralarýmdan süzülen yokluðun var bir de dað boylarýnda unutulmuþ ýssýz bir mezar gibi içime iþleyen durup durup da sen dediðim anda üzerime örtülen
dilimin doðurgan sancýlarýnýn aksine kan kýzýlý bulutlar perdeliyor gözlerimi telafisi olmayan gidiþlere kalkýþtýk ya hep sýraya girdi sanki evrendeki tüm aðrýlar z’amansýz güneþ tutulmalarýnda
yine de kal sen, uzak bir kentin en ücra lambasýnda hasretimle koyun koyuna nasýlsa tanýrým seni topraðýmýn kokusundan
....
emel güneysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
..güney_su.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.