Kahýr dolu mektuplarýn sahibi
Hüzün sardý her satýrýnda beni
Yüreðinden yüreðime giden o ince çizgide
Kulaðýma anlatýlan masal sen ol istedim
Sevgindi nefes almama tek sebep
Kaným çekilirken bedenimden
Anlýyorum ki
Meðer sensiz bir hiçmiþim
Uðruna ölümü göze almýþlýðým
Ýþte bu yüzden
Senin olmadýðýn bir dünya düþünemiyorum
Mevsimler hep kýþ olur yaz gelmez ki
Boþlukta sallanýr düþer düþlerim
Yokluðunun sessiz karanlýklarýnda giderken
Vuslata dair umutlarýmý
Astým duvardaki heybeme
Ýçimde bir hengame sorma gitsin
Suskunluðumu haykýrýyorum hayaline
Çýkaramadým ne yapsam içimden seni
Hüzünlerimi geri çaðýrýyorum
Sen düþlerimde yaþadýðým tek aþkýmsýn
Þimdi nerde kiminlesin
Kime deðecek benden baþka gözlerin
Kimler tutacak ellerini
Kim bilir
Belkide nefes nefese kalacaksýn
Seni öperken dudaklarý
Buna dayanýr mý yüreðim
Beni bana býrak öyle git
Her zaman yaptýðýn gibi
Dilediðince yaþa hayatýný can dediklerinle
Hiçbir þey kalmasýn senden geriye
Alýþýk deðilim þaþa’alý vedalara
Bu son hoþçakal deyiþin olsun
Gözyaþlarým gidiþine deðil birtanem
Seni ebediyen kaybediþime ...
Refik
27 . 03 . 2017
Ýstanbul