Ah!… çocuk
vakitsiz açan
bir çicçek tarlasý gibi
yüreðin
beyaz kardelenler
sarý papatyalar
bükmüþ boyunlarýný
ip – ince boynundan
güneþe bakýyorlar
her iç çekiþte
dünyanýn bütün çiçekleri
kanamada
bütün kuþlarý havalanmada
umudun evi yok
sevincin adresi
ah… neylersin çocuk
ah…. çocuk
vereceksen
rüzgarlara ver sesini
tomurcuklara ver
baharý muþtulasýn yarýnlara
benim yýldýzým yitik
yýllarým yorgun
ne yaþadýysam dünyada
ince sýzý yoksulluklar örter
ince sýzý dostluklar
mümkünü yok artýk
gittiðim her yere
soluk yüzünü taþýyacaðým
ve seni her düþündüðümde
çaðýmýn utancýný yaþayacaðým