artýk yüzünü bile hatýrlamýyorum
sahi nasýldý yüzün yeþilmiydi gözlerin
anlaþýlmak ister gibi tane tane çýkardý sözlerin
sen bilmesen de ne çok sevmiþtim seni
ay baktýkça uzak bir köþeden kýskanýrdý bizi
yýldýzlar yaklaþýrdý sanki
ellerin ellerimde sýmsýký tutardým
saçlarýný koklardým içime çekerek
baþýn omuzumda konuþamaz seni seyrederdim
sana bakmaktan alamazdým kendimi
güldüðünde yanaðýndaki gamze belirginleþirdi
dalgalý saçlarýn her rüzgar esiþinde
savruldukça ahenkle dans ederdi
ve vakit nasýl geçerdi anlamazdýk
sabahý ederdik bir beden de
gözlerini gözlerimden kaçýrdýðýn an
anladým yolunda gitmeyen bir þeyler var
yüreðime sapladým zehirli hançeri
hasretim bu yüzden sabahlara
sevmiyorum sensiz geçen geceleri
bir daha girersen kalbime
acý çekeceðimi bile bile
sýðýnacaðým tek limandýr gözlerin
söz geçiremesem de beynime
akmasýn göz yaþlarým dereler gibi
gidebilseydim dehlizlerden bulabilseydim seni
ateþ olup yakmak isterdim dertlerin tümünü
göz kapaklarýma sýðmayan sana aç gözlerim
adýmlarýnýn derin izleri kalsýn yüreðimde
vurmayayým baþýmý taþlara yanýmda var olan yokluðunda
nefesim olup içime dolsaydýn derin derin
sen benim tek sevdiðimsin özeldir yerin
ah be canýmýn içi ömür törpüm
seni nasýl sevdiðimi hala anlamadýn mý
tertemiz hesapsýz kitapsýz bir sevgiyle
biz ayrý olsak da seninle
bilki tek yürek de beraberiz
ayrýlýk çanlarý çalmasýn artýk
baktýðým papatya fallarý da yanýlttý beni
ne gidiþini bildim ne de sevdiðini
al beni de götür yanýnda yük olmam sana
kalsýn yaralý yüreðim yüreðinde
sen diye baþlayayým her yeni güne...
Refik
24.03.2017
Ýstanbul