Yaðmurlar uykuya daldý Penceresi açýk bir hayatýn üskatýndan seyrettim bütün bir þehri Yorgun yüzler çevirdim aðrýlý bir kapýnýn önünden Duvar diplerine iðde aðaçlarýnýn kokusunu ektim Gelir birazdan Ýnce esmer elleriyle çirkin bir kadýn Ve yumulur göz kapaklarýna koca bir hayat...
Artýk bir þarký kadar sýcak olmuyor hiç bir kadýnýn gözleri Ellerim de polyanadan arta kalan zamanlar biriktiriyorum Ýrili ufaklý düþler Hiç biri ben deðilim Sonra Eski bir þiiri okuyorum göz kapaklarýmda Aynalarda alt yazýsý geçiyor hüzünlerimin Sisli bir balyoz iniyor duvardan Gülümse diyorum gençliðime Ellerimde mavi menekþelerden mor enkli hikayeler dinliyorum Çok geçmiyor Aðlýyorum Ölü kuþlar düþüyor göðsüme...
Tam o sýrada Yaðmuru vuruyorum kalbinden..
Yaðmur ve ben Þimdi daha çok benziyoruz birbirimize...
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.