Viþne kokulu bir sokaða açýlýyor pencerem. Kaktüs dudaklý bir yalnýzlðýn gölgesinden izliyorum gidenleri.. Vedalar soðuk Baþtan aþaðýya ýslak bir yaðmur gibi kokuyorum Artýk kusmak için çok geç olsa gerek þiirlerimi Biliyorum O yüzden çoktandýr susuyorum Ve ben ölü bir kelebeðin kanatlarýnda unuttum benliðimi Hayatý eðreti bir býçaðýn ucunda taþýyorum gövdeme. Vaz geçmek en kolayý Ben dik yukarý çýkýyorum acýlarý Baðrýmda kaç ihanetin gölgesi var saymadým bile.. Dokunmadanda hiç baþka bir erkeðin tenine.. Bundandýr belki de yüreðimin þiirlere bulaþmýþlýðý. Lekesi çýkmayan Ah’larý doladým boynuma Ondan kamburu çýkmýþ umutlarým....
Ve þimdi Bütün þiirlere ahtým olsun ki; Seni unuttum. Yalnýzlýðý unutmayacaðým... Bir de idrisi...
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.