Duvar

Ben hüznümü unuttum.
Bir kuyu gibi karanlýk kördüðüm.
Düþen yaðmur damlasýyým adeta.
Baþým dönüyor sanki.
Duvarlar üstüme üstüme geliyor.
Yüreðim delik deþik ve yanýk.
Sýðamýyýrum kendi içime.
Ýkna edemiyorum içimi kendime.
Aklýmdan gitsede içimde kalýyor herþey.
Özlüyorum kendimi hiç olmadýðý kadar.
Mutlu, mutsuz farketmedi gençliðimiz soldu.
Ne kadar yalnýz, ne kadar çaresiz olduðumuzu anlattým duvarlara.
Dilsiz dostlar duvarlar.
Aðladýðýný, üzüldüðünü söylemezler kimseye.
Yaþanmýþ dertleri tek tek dinlerler.
Ebedi dostlarým duvarlar.
Ne yalan, ne dolan.
Dört duvar her zaman karþýmýzdalar.
Hiç olmadýðý kadar karýþýk kafam.
Þimdi ise kaçýyorum mechule doðru...
Sosyal Medyada Paylaşın: