AHŞAP KAPI HİKAYESİ

Eski bir ahþap kapýyým;
Yaþamýn dingin elinde.

Yaþlý, pamuksu eller
Dokunamýyorlar kulpuma.
Çocuksu
Bayram hevesleri kaldý,
Loþ sokaklarda.
Paslýdýr,
Açýlmaz kilidim.
Viraneyim,
Yerimden kýmýldayamam.
Ancak;
Tahtalarýmda olmadý noksanlýk.
Kýþýn karý,
Baharýn Sarmaþýklarý,
Yazýn meltemleri ile aþinaydýk.


Tanýmýyor artýk
Renkler-seviler,
Kayboldu güleç yüzler.
Ne de derdime derman.
Ne de arayýp soraným var.
Çökertir dizlerimin baðýný.
Ýhtiþam aðýrlýðýyla zaman… (23 Aralýk 2010 -8.þiir kitabýmdan)




Sosyal Medyada Paylaşın: