ellerimde kelepçe ayaklarýmda prangalar
aþk suçlusuyum sürgünlerdeyim
ödüyorum sevgimin bedelini
hüsranlardayým
düþünme beni ne haldeyim
üzülme sakýn yine de seninleyim
sararmýþ resmim kalsýn sende hatýra
eserimdir diyerek iyice sakla
piþman olursan düþme peþime
çekerim cezamý seve seve
aðlamak yakarmak nafile
dönülmez baþa ne kadar istenilse de
yaþam oldu artýk çile
uykusuz gecelerde
kulaklarýmda çan sesleri
anlýyorum vakit öðleden biraz ötesi
zaman durmuþ yok bundan sonrasý
biliyorsun
seni tanýdýðým gün
bir milattý benim için
aþk tomurcuklarýnýn yeþerdiði hayat bulduðu
sensiz boþmuþ yaþamým anladým
gözlerinden aldým o ilk ýþýðý
aydýnlandý dünyam seninle
mutluluk hiç de uzak deðilmiþ bana
sevdim seni o çocuksu halimle
nasýl da heyecanlanýp kýzarmýþtý yüzüm
kaçýrmýþtým gözlerimi bir suçlu gibi
ellerini ellerime aldýðýmda
susmuþtu dilim konuþamýyordum
anlamsýz kelimeler çýkýyordu
sayýklar gibi dudaklarýmdan
ilk sözü sen aldýn dinledim seni
anlattýn bana hayat hikayeni
ne de çok ortak yanýmýz varmýþ
dinledikçe kendimde buldum seni
büyüyorken aþkýmýz gün be gün
tükendik aniden baktýk maziye
aþk ve sevgiler olmuþ yalan
yüreðim olmuþ talan
yok tamir edecek ustasý
yalnýzým yapa yalnýz bu evrende
soðudum aþktan da sayende
oysa
ne hayallerimiz vardý
her yaðmur yaðdýðýnda
rahmet diyerek yürüdüðümüz
þimdi sel aldý bitti
rahat ol sevdiðim
güneþ yeniden doðacak
açacak gelincikler ovada
ve
kavuþacaðýz biz bir baþka baharda...
Refik
21.03.2017
Ýstanbul