Mecalsiz gülüþüm görse de zoru
Bahara taþýnan kuþlar gibiyim
Ýçime yerleþen ateþle, koru
Yüreðe saklayan ruha yerliyim
Varlýðým gölgeme bazen ömrüme
Gam keder yýðarak sokar böðrüme
Binlerce sükûtu alýp emrime
Arzýn deryasýna yýðan milliyim
Bugünler benimle olsa da yorgun
Yarýna gizlice ediyor vurgun
Her þeyden vazgeçip çimene, durgun
Uzanmak isteyen hüzün ehliyim
Gözüme reva mý çöl fýrtýnasý
Varolan umudum gönül aynasý
Ödülü bir tutam kýzýl kýnasý
Peygamber çiçeði kadar hisliyim
Velâkin arada dalýyor bakýþ
Sefil arzulara iþliyor nakýþ
Bilmem ki takdiri yaz mý, karakýþ
Döngüde duygular özde demliyim
Kelamý deðersiz ’dil’den anlamam
Vefaya ar gelen ’hâl’den anlamam
Hülâsa zor gelen ’kal’den anlamam
Benimle çekiþen bana ekliyim
Çarmýha gerilen Ýsa þekliyim...
Nezahat YILDIZ KAYA
Teþekkürlerim kalem ehline, güzel dizelere...
Son menzilde yorulmuþ iki kapýlý yolum
Bir hazana vurulmuþ hem saðým hem de solum
Ayaklarým sürülmüþ baðlanmýþ elim kolum
Akýl yok’a sürgünde ben bir var’a deliyim
Aþkar__