CİNNETİMİN CİNAYETİ

Sen misin sabrýmýn sonunda ki selamet;
Sen misin ölüm denen gözlerdeki alâmet;
Beklediðim misafir sonum olsa ne çýkar;
Sen misin nefeslerin hissettiði nedamet…
Sen misin sabrýmýn sonunda ki selamet…

Kucakla geldiðimde sanki gitmemiþ sayýp;
Bir ömür geçse bile sanki yetmemiþ sayýp;
Uykuya daldý saydým terk eyledi ne demek;
Yeniden baþlamadým sanki bitmemiþ sayýp…
Kucakla geldiðimde sanki gitmemiþ sayýp…

Gecelerin inkarý gündüzleri vurdu ya;
Dinlediðim þarkýlar nerde diye sordu ya;
Meraklanma gül yüzlüm meraklanma iyiyim;
Dün gece bakýþlarýn baþucumda durdu ya…
Gecelerin inkarý gündüzleri vurdu ya…

Kimi gün zehir zýkkým kimi gün acý içtim;
Son yolcuyu sordular yine ben beni seçtim;
Darýlma ne olursun kýzma bana böyleysem;
Sen geldin ya aklýma yine kendimden geçtim…
Kimi gün zehir zýkkým kimi gün acý içtim…

Beynimde koþan atlar dörtnala çýldýrýyor;
Sensizlik hicranýmý ayaða kaldýrýyor;
Çalmayan kapýlarýn, sustu ayak sesleri;
Yapma desem nafile dört yandan saldýrýyor…
Beynimde koþan atlar dörtnala çýldýrýyor…

Kuytusunda bekliyor cinnetim cinayeti;
Evet desem parmaðýn gülümsemek niyeti;
Kurtuluþ mu böylesi yaþamak bilmiyorum;
Dilimde dolaþýyor “hiç çýkmaz” kehaneti…
Kuytusunda bekliyor cinnetim cinayeti…

“Kim nereden bulacak umut denen kaçaðý;
Dayarken boðazýma ölüm denen býçaðý…”

Ali ALTINLI – 18.03.2017
Saat: 22:49

Sosyal Medyada Paylaşın: