Gülüþünün parlaklýðý demir bir balyoz gibiydi. Gülüyordu ama- amalarý çoktu... Bana çok nedenli kendimi hatýrlattý; O kelebekler sokaðýnda kaç kez öldürüldüðümü, Ve kaç defa daha uyuþmam gerektiðini unutsam da ’Ve unutmam ben yaþamayý.’ desem de unutulduðumu Onun gülüþünden dolayý hatýrladým. Belki de hiç unutmamýþtým- Unutmam ben yaþamayý desem de Bizim büyük taþlarýmýz kýrýlýrken, Yine de ben izlerim böyle Bensiz-sensiz yaþamayý...
Meral Meri/ Kýsa Kent Þiirleri/Bu Yüzden
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meral Meri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.