Adam, Gece mesaisinden gelmiþ, Çok yorgundur Kapýsýnýn önünde, Oynayan çocuklardan Uyuyamaz. Penceresinden kafasýný uzatýr: “çocuklar hýþþt”.
Adam, Bahçesinde, Yeni yeþermeye baþlayan Salatalara, zerzevata Dadanan kuþlara Elinde ne varsa Öfkeyle fýrlatýr: “Kýþþt”.
Adam, Deniz manzaralý evinin balkonunda; Faizlerinden gelen Ýyi haberle, Zevkle yudumlarken viskisini: Aniden karþýsýnda görür Azrail’i. Ve filmin bittiðini de anlar. Verirken canýný, Adamýn son sözü olur “Vay be puþt”… (12 Aralýk 2010 -8.þiir kitabýmdan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dursun TOMBUL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.