KENDÝMÝ CENNETTE SANDIM
Yollar ve bahçeler, çiçeðe durmuþ
Bir anda kendimi, cennette sandým
Aylardan da Nisan mevsim baharmýþ
Tuana yaðdý da, sanki ýslandým
Müthiþ bir ahþap ev, yanýnda dere
Yok böyle güzellik, burasý nere
Ömrünce her insan, görsün bir kere
Öyle baka kaldým, nasýl hislendim
Oksijen mükemmel, tertemiz hava
Kuþlar aðaçlara, yapmýþlar yuva
Para pul geçmiyor, her þey bedava
Gözlerim nemlendi, biraz puslandým
Kuþ sesi, su sesi, hafif bir rüzgâr
Bana huzur veren, bir sükunet var
Neyleyim Dünya’yý, yanýmda da yâr
Ben de þiir yazýp, onla seslendim
Her nereye baksam, güzellik dolu
Çayýr, çim, çiçekler, gizlemiþ yolu
Ýstinasýz dolaþ, gör saðý, solu
Görkemli daðlara, gelip yaslandým
Kýþý da çok güzel, karlar yaðarken
Seyri var doyumsuz, güneþ doðarken
Bahçe de oturup, çay yudumlarken
Sýðmazdým bendime, burda uslandým
Daha anlatacak, çok þeyler var da
Haydi sizde gelin, bu ilk bahar da
Haykýrýp duruyor, Lüzumsuz bur da
Doða sevgisiyle, coþup beslendim
Sadýk DAÐDEVÝREN
Aþýk LÜZUMSUZ
ETEK YAZILARI
TUANA: Cennette düþen ilk yaðmur damlasý
SÛKUNET : Durgunluk, dinginlik, hareketsizlik, sessizlik
ÝSTÝNASIZ : Ayrým yapmadan
GÖRKEM : Göz alýcý ve gösteriþli olma durumu, gösteriþ, debdebe, ihtiþam, tantana, haþmet, þatafat, þaþaa.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.