Güngörmüş

Hayatýn halýsýný, dokuttular cefayla
Ben ne ilmekler ördüm, zalim yýllarý kýrpan
Ödedim birer birer, tüm borcumu vefayla
Ben ne nankörler gördüm, ömrümden çalýp çýrpan


Ufacýk huzur için, hem el öptüm hem ayak
Yine yaranamadým, kalbe sürüldü dayak
Bitmez ki anlatmakla, hangi birini sayak
Ben ne zamanlar sürdüm, surata kapý çarpan


Güvendim de ne oldu, gelip sýrtýmdan vurdu
Gözümü boyar iken, pazarda tezgah kurdu
Sabýr taþý çatlatan, verdiðim süre durdu
Ben ne defterler dürdüm, kalbe haksýzlýk yapan


Sever gibi görünüp, baðrý daðlayýp yaktý
Geri kalan ömrümde, hayallerimi yýktý
Hiç ummadýðý anda, foya meydana çýktý
Ben ne aþklar kürüdüm, sözde yürekten tapan


Öyle çok yoruldum ki, hiç dermaným kalmadý
Kapandýkça gözlerim, uykusuna dalmadý
Kader ise yakamý, sal dedikçe salmadý
Ben ne yollar yürüdüm, çýkmaz yönlere sapan


Nesrin Önem
14 03 2017
Tekirdað

Yârin umurundamý, günden güne gezmekte
Hiç merakta etmiyor, duygularý sezmekte
Hayat umursamýyor, günden güne ezmekte
Ben ne duvarlar ördüm, daraldýkça bu kapan...Sadýk YILMAZ Teþekkürler deðerli kalem dostum

Sosyal Medyada Paylaşın: