Gel Sen Bana Sor
Þu yalan dünyanýn, haline kanýp
Yaþýyordum ama, gel sen bana sor
Böyle aðýrken yük, hafifdir sanýp
Taþýyordum ama, gel sen bana sor
Güçlü göründükçe, öyle bilindim
Parçalandýkça kalp, bin kez dilindim
Kör býçak gibiydim, her gün bilendim
Þaþýyordum ama, gel sen bana sor
Ýmaným gevredi, çile kürürken
Kaderin peþinden, izi sürürken
Engelliydi yolu, yokuþ yürürken
Aþýyordum ama, gel sen bana sor
Derdin hamuruyla, gamla karýldým
Kördüðüm üstüne, telle sarýldým
Çatlarken toraðým, susuz yarýldým
Eþiyordum ama, gel sen bana sor
Anýlarý mazi, dürteler iken
Gözlerim yaþarýr, battýkça diken
Helede gönlümde, sevdasý ilkken
Deþiyordum ama, gel sen bana sor
Soðuk poyraz yeli, estikçe pustum
Titrerken vücudum, öylece sustum
Böyle kara bahtlý, talihe küstüm
Üþüyordum ama, gel sen bana sor
Nesrin Önem
11 03 2017
Tekirdað
Ýçim kan aðlarken hep güldü yüzüm.
Gülüyordum ama,gel sen bana sor.
Nutkum tutulsa da baldandý sözüm
Coþuyordum ama,gel sen bana sor......Mahmut M.Özdemir Teþekkürler deðerli hocam yüreðine saðlýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.