NAPOLİTEN ARABESK

Fosili çýkmýþ
Bir rüzgârdýr,
Bilinmeyen küfürleri
Üfürür.
Kaldýrýmda;
Can çekiþmenin
Uyumasý debelenir.
Ayazlardadýr
Kimsesiz duygular.
Yaþlý teyzenin
Fallarý,
Hep kapkara.
Yasaklarda,
Bir sarhoþluk.
Anýlarýmla
Aramýzda,
Kapanmayan boþluk.

Oysa ki
Taverna’da,
Gecenin geç saatleri,
Anlamadýðým havalardan çalýyor.
Kristal kadehlerden,
Doðmamýþ sevdalarýn
Yapmacýk köpükleri taþar.
Öpüldükçe canlanýr,
Pembe rujlu dudaklar.

Barlarda þarký söyleyen
Esmer kýzýn;
Dayanýlmaz ninnileridir,
Uyutur,
Doðmadan
Ölen umutlarý.
Snack Barda
Viskisini yudumlayýp,
Sigarasýný keyifle
Tüttürmektedir akþam.

Hep böyledir, böyle geçer
Ýstiklal Caddesi’nde zaman.
Yaþam, yünlü yatak,
Ölüm, üzerine örtülü yorgan… (10 Aralýk 2010 -8.þiir kitabýmdan)



Sosyal Medyada Paylaşın: