YİNE BAHAR GELDİ
YÝNE BAHAR GELDÝ
Ankara’da hava sisli. Gün aðarýrken pencereden dýþarýya bakýyorum. Koca koca apartmanlarýn arasýnda gökyüzünün az da olsa görünen kýsmýnda maviliði de kaybolmuþ. Oysa bahar geldi. Sabahýn serinliðinde güneþ pýrýl pýrýl, gökyüzü masmavi olmalý.
Her baharda gitmek istediðim, bazen de bu isteðimi gerçekleþtirdiðim memleketim geliyor aklýma. Güler yüzlü, dost insaný dýþýnda tek güzelliði baharý olan bozkýra özlem duyuyorum.
Mevsimlerin en güzeli baharda, bereket fýþkýran bu topraklarda, insanlara iþ, aþ bulmasý gerekenler, ülkenin barýþ içinde yaþamasýndan, kalkýnmasýndan sorumlu yönetenler yine “evetli-hayýrlý” bir oyuncak buldular bize. Savaþ, terör, ekonomik sýkýntý bitti, tek derdimiz “baþkanlýk” kaldý sanki.
Ankara’da hava sisli. Ýyisi mi ben gideyim memlekete nisan baþýnda. Seyredeyim bozkýrýn yeþeren topraðýný.
Ne yapar emekli? Benim gibi uykuyla arasý yoksa uyanýr sabahýn köründe. “Adým Hýdýr, elimden gelen budur.” diyerek içinden gelenleri yazar ak kaðýt üstüne.
Ak kaðýt olmasa da aldým klavyeyi önüme, dizelere döktüm ne gelirse içimden.
..........................
Baharda gül
Gül baharda ne güzel”
Nasýl da güzel anlatýr Neþet Usta
Gülü de baharý da
Bir de vurursa sazýn teline
Sazýn deðil
Yüreðimin bam telini sýzlatýr
Gülü olmasa da baharda
Bozkýrýn
Gelincikler, papatyalar
Kýrmýzý, sarý, kýrlarda
Çiðdem mi
O
Üflesen kopacak yapraðýyla boy verir
Tarlalarda
Tadýna doyum olmaz bozkýrda baharýn
Ekinler serilmiþ yere
Yeþil halý gibi
Çiçek nakýþlý kilimi andýrýr
Bozkýr
Aðacý azdýr ama güzeldir
Bu aylarda
Anlatýrken baharý
Aklýma geldi halk filozofu Nasrettin Hoca
Hani o meþhur fýkrasý var ya
Hoca’ya sormuþ yine gevezenin biri
“Hocam, ne garip þu insanlar
Kýþ gelir soðuktan, yaz gelir sýcaktan
Þikayet edip dururlar”
Þöyle bir bakmýþ bizim Hoca
“Be adam, ne anlatýrsýn sen
Bahara bir þey diyen var mý”
“Baharda memleketimi özlerim” demiþtim
Bir þiirimde
Ve ben
Ve içimde yine memleketime özlem
Hele gelsin nisanýn ilk günleri
Atlayýp arabaya
Kendi baþýma
Görmek için bozkýrýn yeþilini
Duymak için sabah vaktinde poyrazýn sesini
Düþeceðim yollara
Ne zaman düþünsem memleketimi
Çocukluðum gelir aklýma
Köyümün “köy” olduðu yýllarda
Islanýrdýk
Pancar tarlasýnda
Birden bastýrýrdý kýrk ikindiler
Kaçacak yer arardýk
O anda
Traktör vagoneti yoksa yanýmýzda
Dönerdik hepimiz sudan çýkmýþ sýçana
Bin dokuz yüz altmýþlarda, yetmiþlerde
Yüz elli hanelik
Koca köy dümdüz ovada
Bereket fýþkýrýrken topraðýnda
Yaþýyor þimdi köyde
Otuz kýrk hane
Kale duvarý gibi çevrilmiþ avlular içindeki
Evlerde
Yok olmuþ batýnca baðýrtan çakýrdikeni
Süs, nazarlýk deðil artýk
Köy evinin odasýnda asýlý “üzerlik”
“YIKIK DUVARLAR KONUÞTU” diye
Anlatmýþtým
Bir yazýmda
Boþ, harabe evleri
Köyümün tükeniþini
Göçse de kente, kasabaya
Ýnsanýmýz
Hep yaþayacak bizde
O yýkýk duvarlý evlerdeki
Anýlarýmýz
Ýþte yine geldi bahar
Özlemimde bozkýrýmýn baharda yeþeren topraðý
Hoþ beþ edecek insaný
Tarlada üttüðüm firik
Boz toprakta
Sarý çiçeðiyle fýrlamýþ
Çiðdem var
Nisanda oradayým yine
Gezeceðim
Hacýbektaþ, Mucur pazarýný
“Merhaba!” diyeceðim
Görürsem eski dostlarý
Muzaffer öðretmenin cennet köþesi baðýnda
Fýrýndan yeni çýkmýþ sýcak pideyle
Tulum peyniri
Yiyeceðim
Böyle düþüncelerle
Anlatýrken aklýma gelenleri
Býraktým köyümü bir yana
Yurdum geldi aklýma
Bir de yurduma gelse bahar
Kavgasýz, mutlu yaþasa insanlar
Dost yaþasak konu komþuyla
Aydýnlansak
Bilimin, aklýn ýþýðýnda
Çalýþýp kalkýnmak varken
Bu bereketli topraklarda
Her gün sataþma,dövüþ kavga
Avutuyorlar bizi
“Evet-Hayýr”la
Gün ola harman ola
Sonumuz hayrola
…………………………………………………………….
Numan Kurt
7 Mart 2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.