Her insan kendi dünyasýnda yaþar ve ölür... Saçlarý beyazlayarak yada dökülerek. Yýllarý içer beden, ruhuyla içine çeker. Hayat dersini ve sýnavýný Kimse ölümden kazanmaz.
Her insan kendi nefesiyle, Zamanýn diliyle konuþur Hiç kimse duymaz ve anlamaz. Kafasýndaki düþüncenin ýþýðý, Düþ karanlýðý ve güneþin kýrýntýsýdýr...
Peki o zaman, dünyada Gerçek insanlar nerede yaþar? Kendi adasýnda...
Figen ANAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
figenanar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.