BENSİZ DÜNYAM

Güneþ bir gün sönecek,
Dünya bir daha dönmeyecek;
Ama ben yine seni seveceðim,
Sen baþkasýný severken bile...

Ýyi ki her yerde benimlesin;
Yoksa seni uyurken,
Kime emanet ederdim?

Benim kalp hazinem çok zengindir, derdim.
Oysa senin bir arzuna bile yetemedim;
Git seni istemiyorum artýk, ne demekti sevgilim ?

Dünya’nýn döndüðü kadar dönsem sana,
Yine sen dönmezsin bana bilirim.
Benim ateþim güneþten yanar sana,
Karanlýðýn geceden tutulmasý sana bilirim.

Yanýyor musun?
Yanma bee! gel de yanma;
Ben o kadar yandým ki caným sana, volkan gibi
Patlarsýn, üþümezsin yanarsýn bir daha...

Seni sensiz, nefessiz yaþayacaðým;
Yokluðun, cennetimde bile cehennemim.
Ölüyorum, ruhum bedenimdeyken bile...

Müsaade et, çehrenin çeyreði yanýmda kalsýn.
Tamamým senin nasýlsa, yeter ki elin elimde kalsýn.
Öf ! belalý hayalin git baþýmdan ben sana göre biri deðilim...

Gidiþin kaçarak, zamansýz olacak biliyorum.
Ben gecenim, karanlýðýn en çirkiniyim.
Oh! git uzaðýmdan karþýmda durma istemiyorum.

Kimse bilmez, anlamaz kimsesiz sensizliðimi;
Nasýl can sýkar yobaz yalnýzlýk,
Korku verir odandaki düþman sessizlik.
Ýnsan nasýl konuþur þiirleriyle,
Resmini duvarlara gözlerim çizer mi ?
Nasýl anlatýr kendini sevdalara,
Oysa bir yudumluk caným hasret canýna...

Ne densiz, pervasýz bir hayat bu?
Bensiz dünyam bunu bilir mi?

Figen ANAR
Sosyal Medyada Paylaşın: