ANSIZIN

Ansýzýn

Ansýzýn gidince koydum adýný,
Bilirsin severim sürpriz yapmayý ansýzýn iþte;
Böyle baþladý aþkým.
Ve sonrasýnda
Sana yazdýðým þiirlerin adý oldu ansýzýn.

Her ansýzýn yaþadýðým oluþum sendin
Ve aklýmda esendin.
Rüzgârýn esiþinde ki hoyratlýk kadar
Sertçe içime iþlerdin.
Aniden ya buz gibi dondururdun
Veya kavurur kuruturdun
Bazen de yarým býrakýr tartýsýzlaþtýrýrdýn

Deprem gibi, sel gibi,
Köyümün harman yerinde esen o edepsiz yel gibi…

Giderdin ya;
Boynu bükülürdü yaylalarýmýn,
Yaðmura suya hasret kalýrdý topraklarým,

Güneþin ilk ýþýklarý hüzünle yayardý acýmý
Ovalarýma kar yaðardý,
Harýmý meltemler savururdu arþa kadar.
Sen duymazdýn görmezdin beni,
Gidiþin olurdu ansýzýn.
Vataným bir çöl olurdu.

“mümkünse sonumuzu hayra yor.”
Naftalinler bile fayda etmez bataklýklara
Akrepler sarar dört bir yaný
Güveli topraklarda yaþamak mý?
Çok ama çok zor.

Ansýzýn bir su, ansýzýn bir ateþ olan sen…
Ansýzýn bir umuda yoldun.
benimse yüreðimde bir kor.
Gidiþinle açtý açýktý gönül vataný,
bulutlarla izdivaca hazýrdý topraðý.
Umutlar ise sana ezeli nikâhlý.


Sosyal Medyada Paylaşın: