Zü
TEKAÜTÜN RÜYASI
Tekaüt; ` iþe yaramaz ` demekmiþ.
Sahi,biz bittik mi artýk arkadaþ?
Ýþi bitmiþ bir eþya gibi, öyle mi?
Gücüme gidiyor biliyor musun?
’Dünya varmýþ hemen ayrýl ’ derdin ya,
Senden bir yýl sonra da ben noktaladým
O diðer dünyayý.
Dünya tabi ki var arkadaþým,
Dünya kocaman...
Ama alýþýk olduðumuz dünya bu dünya deðil.
Çeyrek asýrdýr onlarýn dünyasýnda
Onlarla büyüdük ya...
Bu dünya baþka, bu dünya yavan,
Bu dünya bize göre deðil.
Belki inanmayacaksýn arkadaþým,
Bu gün, bir rüya ile fýrladým yataðýmdan.
Bu gün, aydýnlýk yüzlü çocuk sesleriyle
Bölündü uykularým.
Aklýmda kalan bir dize var ki...
Sanki hâlâ duymaktayým.
’Haydi gel! Haydi gel! ’ sözleriyle
Çýnlatýyorlardý ortalýðý adeta,
Cývýl cývýl, kuþlar gibi...
Kýrda mýydýk, koroda mýydýk
Anlayamadým….
’Dünya varmýþ! ’...
Dünya tabii ki var, dünya kocaman.
Bulabildin mi bu dünyada arkadaþ,
Sevgiyle bakan pýrýltýlarý, gülüþleri?
Bulabildin mi almadan veriþleri?
Bulabildin mi, karþýlýksýz seviþleri?
Özlüyorum be arkadaþým! Özlüyorum! ..
Bir eliyle burnundan akaný gizlemeye çalýþan,
Diðer koluyla, aþaðýya kayan pantolonunu
Yukarýya bir santim kaydýrýverse,
Mutlu olacak küçük oðlanýn;
Pat pat yürüyerek, tahtaya kalkýþýný özlüyorum.
Bir ana sevgisi ile ona bakmayý,
Çaktýrmadan, býyýk altýndan gülmeyi özlüyorum.
Bazen içime sokasým gelirdi biliyor musun....
O, ’kedi yalasa doyar ’ yüzünü öpesim gelirdi,
Bu dünya yavan, bu dünya baþka,
Bu dünya bize göre deðil.
Sivas’ýn Adýs Köyü`ne ilk atama
Henüz on sekizinde,
Ürkek, çekingen, korkak....
Ýki hanýmlý Çirkin Bekir’ in:
--’Korkmayýn bacýlarým!
Bu köyde sizin kýlýnýza zarar gelmez.
Gerekirse tüfeðimi alýr, gece nöbet tutarým.’
Deyiþini özlüyorum
Daðlar gibi güven veriþini özlüyorum.
Bu dünyada kimin umurunda,
Ürk, kork, aðla, yatamazsan yatama.
Okula, bir gün gelip beþ gün gelmeyen
Ahmet`in pencereme dikilip:
’Bana bak gýýz! Beni geçirmezsen
Bu camlarý hýþ ufak ederim.’
Deyiþini özlüyorum.
Ýçinden geçeni, mertçe dýþa vuruþunu özlüyorum.
Kalk tahtayý sil kýzým, dediðimde
Heyecanlý, telaþlý, koþarak
Cebindeki lastik silgiyle tahtayý silen
Meloþ Kýz`ýn, karnýný tuta tuta
Gülüþünü özlüyorum.
Hani bir þarký takýlmýþtý ya dilime,
’Gitme aklým sende kalýr
Uyuyamam geceleri!
Sýrf bu þarkýyý bir kez daha dinleyebilmek için,
Kýrk kiþilik sýnýfý bir amigo edasýyla
Susturan, o minik oðlanýn:
’Bak öðretmenim çiçek olduk, ne olur söyle! ’
Diye yalvaran bakýþýný özlüyorum.
Anacýðýndan her nedense ayrý düþmüþ
Bu yedisindeki yavrunun, büyük bir insan gibi
Þarkýya kendini veriþini özlüyorum.
Gerçek çiçek onlardý, biliyor musun?
Çiçek olan yalnýzca o küçük insanlar.
Keþke hep çiçek kalsaydý insanlar!
Keþke bu dünya, hep o dünya olsaydý!
Saat sabahýn altýsý...
Penceremin yanýndaki koltuðumda
Ben bu satýrlarý karalarken
Yarý aydýnlýk gökyüzünde cývýl cývýl ötüþen,
Ara sýra birbirine karýþan simsiyah sürü,
Beni alýp baþka yerlere götürüyor.
Duygularým bölünüyor.
Yazmak istediðimi yazamýyorum.
Söylemek istediðimi söyleyemiyorum.
Her þey rüyamdaki gibi yarým kalýyor.
Gözlerim BÝR NOKTAYA çakýlýp kalýyor.
O noktada her þey var arkadaþým.
O noktada, sevgi dolu gülüþler,
O noktada almadan veriþler,
O noktada, karþýlýksýz seviþler var.
O noktada, bir adýma beþ adým geliþler var
Saat sabahýn altýsý,
Heyhat, yarým kaldý tekaütün rüyasý!
Yarým kaldý, bir yýldýr hasret kaldýðý
O, diðer dünyasý...
Onlarýn olsun,
Onlarýn olsun var olan dünyasý.
Bir zaman oyalar belki beni de,
TEKAÜTÜN YARIM KALAN RÜYASI! ...
gelin
1999- Kýrþehir
Zübeyde Gökbulut
Çirkin Bekir, köyde lakabýyla tanýnan, kendinin bile ’ adým Çirkin Bekir ’ diye kendisini tanýtacak kadar güzel yürekli bir insandý.Sað ise ALLAH selamet versin. 35 yýl önce ilk atandýðým köyümdendi.
23 NÝSAN ULUSAL EGEMENLÝK ve ÇOCUK BAYRAMININ TÜM ULUSUMA ve DÜNYA ULUSLARINA SEVGÝ, BARIÞ VE KARDEÞLÝK GETÝRMESÝNÝ DÝLÝYORUM.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zübeyde Gökbulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.