VAHAYI ZİYAN SAYALIM

Bütün kinayem, yol aldýðým düþlerimdi.
Anlamadýn…
Kalsaydý, yarýmada gibi üstüme konuþlanan
hüzün tomurcuklarý omzumda,
Ahþap bir rahlede dizilen yürek kehaneti,
Mutluluk kârý olmasaydý keþke,
Ama, dinlemedin…
Kan revan içinde býraktýn,
bütün tümcelerimi.
Kanamaya meyilli yüreði,
biat ettirmiþken hidayete…
Muteber mertebenin bu olduðunu
Bilemedin…
Bu yüzden muhtaçsýn,
kursaðýndaki nedamete !
Bense, bu yüzden içerim hüznü seve seve !
Þimdi; sen sað, ben selamet…
ikimizin de sefilliði,
kendi yolunda bir týný,
þafak öncesi yürek yýrtýðý.
Neyleyim ben böyle,
makber bellenesi feryadý ?
Ölsem bile görürüm her diriliþimde,
izafi meddi-cezirlerimi .
Kâh yalýtýldýðým bir yürek,
Kâh þaibe takip eden esaret,
Söyler mi sanýyorsun ezgilerimi.
Neyse…þimdi terennüm vakti deðil,
Gel artýk birlikte;Vahayý,ziyan sayalým!
Fecre al, akþama mor diyelim.
Çöldeki güneþe kârsa ?
Sükûta çökmeden efkâr,
Kahrolasý hasrete, zor diyelim !
24.02.2017-Saat: 21.33
Niksar/Tokat
Müþteba Güneþ

Sosyal Medyada Paylaşın: