Sabretmez Oldu Gönül

Bunca sýkýntýlara, göðüs gerip durdukça
Candan ödün verirken, sabretmez oldu gönül
Çektiði çilelerin, hüznü dibe vurdukça
Günden güne erirken, sabretmez oldu gönül


Öyle kalýndý duvar, uðraþtý yýkamadý
Sýnandý yýllar boyu, içinden çýkamadý
Engelliydi yollarý, gediði týkamadý
Yönüne çevirirken, sabretmez oldu gönül


Böyle aðýrken yükü, taþýmaktan yoruldu
Ezilip büzüldükçe, can evinden vuruldu
Hangi tarafa dönse, aleyhine kuruldu
Üstüne devirirken, sabretmez oldu gönül


Dirense de boþuna, ne baþý var ne sonu
Ne zaman derdin açsa, hep kapatýldý konu
Suskunluðun içinde, anlamadýlar onu
Aðzýnda gevirirken, sabretmez oldu gönül


Selameti beklerken, yýllar su gibi geçti
Bahar uðramaz iken, mevsim hep kýþý seçti
Dolup boþalan testi, kendi suyunu içti
Hep baþa evirirken, sabretmez oldu gönül



Nesrin Önem
01 03 2017
Tekirdað
Sosyal Medyada Paylaşın: