Hüzünden Kalan İnci Taneleri

Yürüyorum yokluðuna doðru...
Çeyreklere az kalan tamlardan kopuyorum.
Kýrýlmalardan toparlanmalara gidiyorum,
Gururlardan inatlardan arta kalan
Yazýklara doðru yürüyorum.
Aklýn katili çýlgýnlýk damarýndan kopuyorum,
Anla beni diyemiyorum...
Anlamlardan çýkýyorum ,
Ben bir anlamsýz aþka gömüldüm,
Ellerin mi bu tuttuðum sevgili ?
Yoksa bir alev topumu bilmiyorum.
Serseri yaðmurlar yine yaðar mý ?
Söylesene sevgili ,
Yýldýzlar kayar da kuyruklarýna takar mý?
Saçlarýndan oluþan bir sevda uçurtmasýný,
Semalara salar mý?
Hani o göçmen kuþlarýn kanatlarý
Dökülür de adýný yazar mý?
Bir güne inat!
Nefrete inat!
Geçmiþe inat!!
Herkese inat!!
Yeni bir gün doðar mý?
Adýn hani nerede kaldý sevgili ?
Boþluklar bak sarýp sarmaladý beni,
Seçemiyorum bu kargaþanýn içinde seni,
Adýn nerede hani,nerede kaldý sevgili ?
Varlýðýna doðru açtýðým camlardan içeri hep hüzün girdi,
Fýrtýnalar mýydý seni alýp götüren o rüzgarlar?
Hep mi birbirine benzer bu kahrolasý sevdalar?
Uðruna söylediðim aðýtlar vardý hani,
Onlardan sadece hüzün buharlarý sevdi beni.
Þimdi o hüzünden kalan Ýnci taneleri...
Bak adýný yazdý...
Silmeyeceðim sevgili...
Sende silme býrak gözlerini...

Mag Cansel Iþýk/Manyakaþkýngelini
28.03.2007
Sosyal Medyada Paylaşın: