EL BÝLE SALLAMADIN
Gemi demir almýþtý, yalnýzlar limanýndan
Son defa bakýp bana, mendil de sallamadýn
Kaldýmý hiç aklýnda, sarsýlan gümanýndan
Gidiyorken yelkenli, el bile sallamadýn
Bir heykel gibi durup, denizin kenarýnda
Yakýnda ýþýk yanar, denizin fenerinde
Yine aðlayanlar var, geminin seferinde
Son defa bakýp bana, el bile sallamadýn
Uzun uzun inledi, o geminin sireni
Düþünceye sevk etti, her halimi göreni
Ne hale koydun bilsen, sana gönül vereni
Son defa bakýp bana, el bile sallamadýn
Kýzýllaþtý ar’ýndan, geminin yelkenleri
Ne duydun ne anladýn, yapýlan telkinleri
Bazen de bu gemiler, kavuþturur binleri
Son defa bakýp bana, mendil de sallamadýn
Yelkenin kýzýllýðý, yansýdý suya bile
Gidenin piþmanlýðý, gelmeli mutlak dile
O anda bir taþ plak, “çile bülbülüm çile”
Son defa bakýp bana, mendil de sallamadýn
Ne kadar sakin oysa, çarþaf gibi þu deniz
Gönlünüz demir leþmiþ, piþmanda deðilsiniz
Yolcular arasýnda, seni görmedim henüz
Son defa bakýp bana, mendil de sallamadýn
Bulutlar da çýkmadý, halime aðlayacak
Bende göz mü kaldý ki, yaþ döküp çaðlayacak
Lüzumsuz’um bu gönül, karalar baðlayacak
Son defa bakýp bana, mendil de sallamadýn
Sadýk DAÐDEVÝREN
Aþýk LÜZUMSUZ
GÜMAN: Umut
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.