Zifiri bir yokluða ýslak doðmak Polyanna güneþi mi lan bu Giderek çöküyor Azalýyor Ben
Se ni derken sanki yavaþlýyor dursaydý zaman bir þeyler söylerdim belki neyin durduðunu bile anlamadan geçti zaman, çoðaldý, iliklerime taþtý giderek kelimeler çözüldü, küçüldü dimaðýmda kalan yerleri bir þeyler aldý dolduramadan
Sus ma-ma pat-lý-yor mu-suskunluðum kara kubbeyi yaran yýldýrým gibi kulaklarýmda çatýrdayan bu ses tüm dehþetiyle hatýralarým param-parça Dur-dur! artýk bitsin Böðürtlen yemek istiyorum Çocuktu çünkü böðürtlen Ben böðürtlen yemek istiyorum Güzeldi çünkü Ve tek baþýnaydý, yanýnda ne bir düþ Ne de bir düþ kýrýklýðý Sussun her þey derken bir katre aþk kapladý evreni zamaný aþtý, çocuða ulaþtý yazýktýr ama çocuða sersefil etti gitti bendemi Evet! Ona tapýyorum ulan O çocuða tapýyorum iþte
Ne susmasý hem O çocuk konuþacak arkadaþ Konuþacak o çocuk derken düþtü yine bir þeyler mi akýp gidiyor kanýyor mu lan yoksa bir þeyler mi sararýp soluyor ölüyor mü lan yoksa Daha çok kanatalým o zaman Daha çok öldürelim Daha çok Daha da çok...
hani ucra yerlere uryan doðarýz yeniden hiç mi hiç görmediðimiz çocukluk düþlerimiz aydýnlanýr belki fecre kadar hem topraða karýþtýðýmýzý da kim söylemiþ o ölünce göðe karýþacak ufukta yaþattýðým çocuðu býrakýr mýyým lan topraða ben topraða toprak çocuða çocuk göðe hasret çekeriz beþ on yýl daha neyse cezamýz yaþarýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
bolonyataşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.