KAÇ UMUT TÜKENDÝ, BÝLSEN HAZANDA
Kaç umut tükendi, bilsen hazan da
Hüzün rüzgarlarý, sararken beni
Düþerken yapraklar, daldan bazan da
Ey yâr hayallerin, yorarken beni
El, deðil saçým da, rüzgar dolaþýr
Yüreðim de hasret, arþa ulaþýr
Gönül hafýzamla, hep idd’alaþýr
Bak her gün solumdan, vururken beni
Baþ yerde, el cepte, hep yürüyorum
Dal yaprak kuruyor, ben kuruyorum
Sükûnet tavrýmý, hep koruyorum
Hicransa, her yerde, ararken beni
Anýlar la, her an, hisleniyorum
En güzel þarkýyla, sesleniyorum
Þuursuzca böyle, ýslanýyorum
Çile yaðmurlarý, sorarken beni
Hep senle aðladým, hep senle güldüm
Sen kýzýl gülümdün, ben de bülbüldüm
Deðdikçe daðýlan, kuru dal oldum
O veda sözlerin, kýrarken beni
Ne deyim ben sana, artýk hasret ör
Anlamadýn beni, gönül gözün kör
Ey sevgili böyle, gel de, þimdi gör
Bir aðaç altýnda, dururken beni
Lüzumsuz diyor ki, aþka tabiyim
Yýkýlmayan bir sur, sanki tabuyum
Ordusu daðýlmýþ, kral gibiyim
Terk ettiðin þehre, girerken beni
Sadýk DAÐDEVÝREN
Aþýk LÜZUMSUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.