Sen o kadýný bilmezsin jose ikindi vakitlerine benzeyen gözleri vardý mor bulutlarýn sürüklendiði yorgun arsýz bir yaðmur gibi geçmiþe saklanýrdý balýklar coþar denizler kirpik uçlarýnda dalgalanýrdý aðlar parçalanýrdý o dem iþte pencereden sarkýnca siyah saçlarý imbat rüzgarlarýnda üþürdü düþerdi kara gözleri avuçlarýndan ýrmaklar dolusu kelebekler akardý. Sen o kadýný bilseydin eðer Onu almasýnlar diye Ýmbat rüzgarlarýný Avuçlarýnda parçalardýn
böyle hüzünlü kadýnlarý yalnýzlýk bestesi yapýyorlar jose
kendimizi bir keman virtüözünün kollarýna býrakýp içimize yas vurgunu yemeden sen git yaðmurlar altýnda renklerinden soyunan bir ispinoz ol yüreðine illegal duygular düþsün.
Ben kurþun renkli kuþlarla kara gözlü kadýnýn hatýralarýnda nöbet beklemeye gidiyorum dünya ile cehennem arasýndaki cennet bahçelerinde Bir saklambacýn içindeyim
Üç deyince açýyorum gözlerimi Önüm ,arkam, saðým, solum
Saklansýn ölüm.
Ayþegül Aþkým Karagöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül Aşkım Karagöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.