Ýçim acýyor.
Gözyaþý dökemiyorum, içimdeki mutluluða.
Bir tarafta acým var bir tarafta içimi acýtan mutluluðum
Düþünüyorum, kara, kara.
Düþünmek fayda etmiyor yarama
Buruk bir sevinç var içimde.
Kanatlarý kýrýlmýþ bir kuþ misalidir halim.
Piþmanlýðým dersem oturmuþ, yüreðimin ortasýna
Elim kolum kalkmaz halde.
Üzülmekten baþka, bir çare gelmiyor aklýma.
Gözlerimde, birkaç damla yaþ
Döküyorum onlarý, kimseler görmeden yüzlerimden
Yine içimi acýtan üzüntü, yine içimi acýtan yakýp kavuran üzüntü
Ve piþmanlýðým.
Buruk mutluluklarým varken içimde!
Þükrediyorum Allah’ a.
Buruk bir sevince aldanmýþ yüreðimle…
25 Þub. 17
Ahmet Yüksel Þanlý er